Już w latach siedemdziesiątych ubiegłego tysiąclecia realizowano pierwsze podejścia do ochrony danych we Wspólnocie Europejskiej. W połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku po raz pierwszy przyjęto jednolite podejście. Wdrażanie leżało jednak w gestii każdego z państw członkowskich, które stosowały różne podejścia, tak więc nie udało się osiągnąć jednolitych regulacji. Co więcej, nie można było jeszcze przewidzieć światowego wykorzystania Internetu w jego obecnym wymiarze.

Każdy kraj ma swój własny punkt kontaktowy do zgłaszania naruszeń podstawowego rozporządzenia o ochronie danych. Nie ma znaczenia, w którym kraju UE doszło do naruszenia przepisów o ochronie danych. Ułatwia to firmom komunikowanie się w przypadku wykrycia naruszenia. Muszą się wtedy porozumieć tylko z jednym organem.

​

Firmy zatrudniające więcej niż 250 pracowników muszą prowadzić dokumentację wszystkich danych w formie katalogu procedur. Zawiera on wszystkie przetworzone dane, które są gromadzone na temat danej osoby i powód ich gromadzenia. Przekazanie tych danych musi być również udokumentowane. Ponadto wszystkie przedsiębiorstwa, które regularnie gromadzą dane osobowe, muszą również prowadzić rejestr procedur. Dotyczy to wszystkich przedsiębiorców internetowych oraz wielu małych firm, praktyk i kancelarii prawnych.